Waar maakt u zich druk over, u heeft toch niets te verbergen ?

‘Congress shall make no law respecting an establishment of religion, or prohibiting the free exercise thereof; or abridging the freedom of speech, or of the press; or the right of the people peaceably to assemble, and to petition the Government for a redress of grievances.’

The First Amendment,  December 15, 1791

Vrijheid van meningsuiting was voor de voorvechters van de Amerikaanse grondwet kennelijk een zeer waardevol recht. Zij maakten het immers mogelijk dat het stellen van vragen, het geven van een mening en het nieuwswaardig maken van misstanden ongestraft kon plaatsvinden. In de afgelopen jaren hebben we gezien dat deze vrijheden wellicht wel de ruimte kregen, maar dat politici zich de kunst eigen hebben gemaakt om antwoorden hierop zeer creatief en vakkundig te meiden.

Ik kan het niet laten hiervan een voorbeeld te geven : “The message is that there are known “knowns.” There are things we know that we know. There are known unknowns. That is to say there are things that we now know we don’t know. But there are also unknown unknowns. There are things we do not know we don’t know. ” Donald Rumsfeld , 6 juni 2002, Nato HQ, Brussel.

Als we hetgeen Rumsfeld hier zegt analyseren dan klopt het inhoudelijk, maar de vorm waarin de boodschap “Als we niet kunnen bewijzen dat Sadam massa vernietigingswapen heeft, is dat voor Amerika geen reden om aan te nemen dat hij ze niet heeft.” wordt omzeilt is bewonderenswaardiger te noemen.

In het recente verleden zien we echter een langzame verschuiving van het creatief niet beantwoorden van vragen, naar het voorkomen deze überhaupt gesteld worden. De reden voor het stellen van de vraag is ondergeschikt geraakt en de vragensteller wordt aangevallen. De voorvechter van onze vrijheid,  de geblondeerde voorganger van onze bruin-hemden , vindt het niet kunnen dat er bericht wordt over zijn achterban, dat al plassend in brievenbussen en poepend op stoepen kop stoten uitdeelt aan een ieder die ze geen alcohol wil schenken. Nu valt dit van een partij voor Paria’s en Verwende Vandalen wel te verwachten.

Van wie we dergelijk gedrag echter niet mogen verwachten is Amerika. Amerika het land van de vrijheid, van vooruitstrevendheid, van democratie en mededogen. Het land dat velen volgen in economisch en politiek duistere tijden, de vuurtoren in de woelige wateren van de recessie.

Het land dat zegt het beste voor te hebben met de wereld, met respect en mededogen over het grote water te kijken, maar blijkbaar anders handelt. De recente publicaties van wikileaks hebben ons een beetje inzicht gegeven in het handelen van een van s’werelds grootste naties.

Het was natuurlijk al duidelijk dat triggerhappy amerikanen opzoek naar een kick onschuldige Iraakse burgers, reporters van Reuters en kinderen dood schoten. Natuurlijk kan dit gebeuren, maar de gretigheid waarmee,  de wijze waarop deze informatie werd achtergehouden en de onduidelijkheid waaronder veel van dit soort incidenten hebben plaatsgevonden, geeft te denken.

Nu is dit voorbeeld een oorlogssituatie en kan worden gesteld dat er altijd wel onschuldige slachtoffers zullen vallen bij een dergelijke strijd. In het zeer recente verleden is echter veel meer achtergrond informatie vrijgekomen waardoor de Amerikaanse overheid kennelijk in een kwaad daglicht wordt gezet. Hillary Clinton schijnt dag en nacht nodig te hebben om de waarheden zoals die gepubliceerd zijn door Julian Assange (oprichter van Wikileaks) goed te praten.

Naast deze damage control heeft Amerika ook gemeend de bron van het probleem niet te zoeken in de eigen diplomatiek/ethische cultuur, maar in de persoon Assange. Om de blijk van een superioriteitsgevoel van de Amerikaanse diplomaat te voorkomen moet de brenger van deze waarheid worden geëlimineerd. Hiervoor worden alle middelen in gezet, van een vermeend verkrachtingsschandaal tot het inzetten van Interpol. Het verspreiden van informatie wordt zelfs betiteld als een ‘terroristische daad’ (Sarah Palin).

“Hebben we alle ‘cybertools’ gebruikt die binnen ons bereik liggen om WikiLeaks permanent te ontmantelen?”, aldus de presidentskandidate voor 2012. “Waarom wordt hij niet vervolgd op dezelfde wijze als de leiders van Al-Qaeda en de Taliban.”

Kennelijk is het ontnemen van de toegang tot de wikileaks server voor amerikanen niet genoeg, maar moet ook de grondlegger van dit medium worden vervolgt met de woorden “Make no mistake, the United States will hunt down and punish those responsible for these cowardly acts.”.

Gelukkig is het voor de gemiddelde amerikaan nu ook mogelijk de documenten in te zien via een Europese wikileaks server. De hele wereld ziet hoe Amerika werkelijk denkt over vrijheid van meningsuiting en de openheid van de overheid naar de eigen burgers en de wereld bevolking. De Amerikaanse overheid denkt waarschijnlijk dat de wereld burgers deze doorzichtige daad niet kunnen doorzien, of wellicht nog schrikbarender, het kan ze niet veel schelen.

De ironie in deze is dat de Amerikaanse overheid inzicht wil hebben in al onze privé documenten, e-mails, bezochte websites, aangekochte spullen en boeken die we lezen. Dit wordt door onze overheid toegestaan met het argument “Waar maakt u zich druk over, u heeft toch niets te verbergen ?”

Nu vraag ik mij af, wat heeft de Amerikaanse overheid te verbergen ??

ps: Door vele hack-pogingen is op 3-12-2010 nacht rond 0400 uur is de interne doorverwijzing naar wikileaks afgesloten, zodat de site niet meer gevonden kan worden via een url. Uit welke hoek deze actie komt is niet duidelijk,  de grote, technologische hoogwaardigheid en intensiteit waarmee dit heeft plaatsgevonden doet zeer sterk vermoeden dat een natie hier een sterke hand in heeft.

Maar het internet zou het internet niet zijn als vrijheid van informatieverspreiding zijn weg niet zou vinden!

Dus hierbij :  http://http://46.59.1.2/